Gesine

Vandaag had ik met 'mijn'paard Trento weer een keer het lot uit de loterij getrokken, heb ik het idee. Echt een super paard: heerlijk gangen, voorwaarts en goed luisteren!! We hebben alles uitgebreid gedaan, lekker lange drafstukken, over naar de galop, fijn ontspannen!

Evert 

Ik had een paard dat pas twee weken bij de manege is, waardoor het paard nog eenkennig was. Er was dus ook gezegd dat je voor het paard wat tijd moest nemen. Het poetsen was dan ook wat lastig, hij ging rond draaien. Maar op het moment dat ik met het paard ging knuffelen dan kon het paard dat wel waarderen. Ik heb dan ook veel met het paard gesproken voor een stuk kennis making. Het gaf het paard rust en vertrouwen. Alleen voor de fietsen schrok hij wel. Dat werd later wat beter. Voor de rest heeft het paard lekker gereden.

Dineke

El Dorado - de naam kwam me bekend voor. Hebben we hier niet in de jaren negentig van die proeven voor het ruiterbewijsexamen gedaan? Even navraag gedaan bij één van de voorruiters. Tot 2005 was de manege in de handen van de familie Kraaij, daarna is het twee keer verkocht. Huidige eigenaresse heeft de manege zo'n 8 jaar en de manege is hernoemd naar Nieuw El Dorado. En ja, dhr Kraaij was een jurylid voor het ruiterbewijs examen. We hebben daar dacht ik nooit een buitenrit gereden. Nu dus wel. 

Er waren acht ruiters aangemeld, maar helaas kregen we één afmelding wegens corona. De paarden werden ingedeeld door Melissa. Zij ging ook mee als voorruiter, met Sander. Want in deze corona tijd mag je maar in groepjes van 4 ruiters plus een begeleider rijden, vandaar 2 begeleiders. Mijn paard stond in een box met een pony. Dat was bij meerdere paarden het geval. Niet vanwege ruimtegebrek, maar om het paard gezelschap te geven. Ik vond dat toch wel krap om in de box het paard te poetsen en op te zadelen. Dus het paard even naar de buiten poetsplaats gebracht en daar opgezadeld. 

Nederland: echt voorjaarsweer, nog wat koud, maar wel zonnig. Wordt het dan wel warm genoeg? We hebben allemaal ons in laagjes aangekleed. Maar ik kreeg het warm, en heb toch maar even 1 laag, mijn bodywarmer, uitgedaan. Later zag ik dat ook de anderen een laag uitdeden. Evert ging met shirt, fleecetrui en lange wax jas naar de buitenbak. Maar Sander vroeg hem om de jas uit te trekken, omdat hij dacht dat zijn paad niet tegen kon om een ruiter met lange jas op zijn rug te hebben. Het bleek ook later dat ze dat paard nog maar twee weken op de manege hadden, dus het was nog onbekend hoe dit paard op alles zou reageren. Dus ook Evert ging een laag lichter te paard.

Voor de voorruiters was nu ook goed zichtbaar dat Evert goed voorbereid op stap ging: een teugelriem, twee beugelriemen en een mes. Evert reed vooraan, achter de voorruiters. Waarschijnlijk ook omdat het zo'n nieuw paard is. Halverwege de rit kreeg Evert wat problement met zijn chaps. Even stilstaan, Melissa hield zijn paard vast, en Evert kon zijn chaps corrigeren. Ik denk dat zijn rits was opengegaan. 

Charlotte

Leuke rit! Mooi weer. Bobby reed achteraan, gaf bij de eerste galopjes wat bokjes, maar bij betere teugelaanname ging het prima! Twee leuke vrolijke voorruiters, echt voor herhaling vatbaar.

Dineke, vervolg

Je gaat vanuit de manege meteen het bos in, maar we moesten wel vier keer de spoorweg over. We kwamen langs de Soesterduinen: heide en een zandverstuiving. Erg mooi. We gingen er niet overheen. Soms doen ze dat wel, maar in deze coronatijd is het erg druk met wandelaars, waarvan velen een hond hebben. En de laatste keer dat ze over de duinen gingen, hingen de honden in de staart van de paarden. Dus nu maar niet. Het was ook nu erg druk met wandelaars. 

Vrij snel stelde Melissa voor om een groepsfoto te maken. Onder het motto: nu lachen we nog allemaal, misschien straks niet meer? Dat viel uiteindelijk mee, iedereen heeft genoten van de rit. Na de eerste galop was Charlotte wel wat onzeker, doordat Bobby bokte. En Marije kon blijkbaar achter Laura niet goed in de galop blijven, dus zij ging wat naar voren. Mijn paard bleef wel goed in de galop, een hele rustige galop. 

Onderweg kwamen we nog een aanspanning tegen, een kleine aanspanning. Zij bleven rustig staan. Melissa, Sander, Evert gingen er goed voorbij. Toen kwam Hanneke en haar paard vond het ineens eng en ging de struiken in. Daar schrok het paard in de aanspanning van, maar de menner had er goed controle over. Dus die ging er gelukkig niet vandoor. Gesine had haar paard ook snel in bedwang, waarna de rest van de paarden rustig de aanspanning passeerden. Hanneke dacht dat het paard in de aanspanning een Fries was, maar ik denk dat die daar wat te klein voor was. Het karrejte was ook klein: er konden maar twee personen op. 

Ik sluit me bij de andere ruiters aan: de rit is voor herhaling vatbaar.

Na de rit hebben we op de parkeerplaats wat gedronken. Iedereen had wederom zijn eigen koffie en thee meegenomen. Tja, je moet toch wat in deze corona tijd. Maar het werd extra feestelijk: Laura en Gesine trakteerden op gebak. Gesine was 2 dagen daarvoor jarig geweest en Laura is 2 dagen later jarig.

Er waren twee soorten gebakjes: pasteles de nata (een portugees gebak van bladerdeeg met banketbakkersroom) en vruchten/noten reep met witte chocolade. Alles geserveerd vanuit de achterbak van de auto.

Al met al een heerlijke dag.